In 2018 kreeg Cock, mijn man, onze vader en opa, de diagnose Parkinson. Op dat moment hadden we geen idee wat er op ons af zou komen. 'Het is niet dodelijk', zei hij direct om ons gerust te stellen, 'Je kunt er nog jaren mee leven'. Niets bleek minder waar. Hij holde achteruit: stijfheid in zijn spieren, steeds moeilijker lopen, geen balans, moeilijker praten, bijna geen mimiek meer in zijn gezicht. Wat hebben we van dichtbij gezien hoe deze ziekte zijn leven overnam, ons leven overnam. Hoe hij langzaam verdween in dit stijve lijf: van binnen was hij nog steeds Cockie, maar van buiten was hij bijna niet meer zichtbaar, op de twinkeling in zijn ogen na. Het is vreselijk om aan de zijlijn toe te kijken hoe iemand langzaam verdwijnt. Hij heeft er alles aan gedaan om de ziekte te remmen, maar het mocht niet baten. Vooralsnog is er geen genezing mogelijk. Geen remming van deze symptomen...

Maar... Er is hoop... Dat we door meer onderzoek Parkinson kunnen afremmen, ooit genezen en/of voorkomen. Daarom komen wij nú in actie. Om geld in te zamelen voor wetenschappelijk onderzoek. Steun jij ons?