Nog nooit rende ik 10 kilometer. Maar ik ga het doen. Omdat mijn moeder nooit meer zomaar 10 kilometer zal lopen.

Mijn moeder heeft namelijk de ziekte van Parkinson.

Sinds haar diagnose een aantal jaar geleden is het er voor haar niet beter op geworden. Parkinson is een enorme rotziekte en berokkent naast verschrikkelijke fysieke schade – tremoren, een verstoorde motoriek, constipatie, gewichtsverlies, een maskergelaat, geheugenproblemen, en ga zo maar door – ook veel emotionele ellende.

Dagelijks wordt mijn moeder geconfronteerd met de beperkingen die deze aandoening, de snelstgroeiende hersenziekte ter wereld, haar oplegt. Ze dacht eindelijk van haar welverdiende pensioen te kunnen genieten, maar dat viel compleet in het water. Nu is elke dag leren leven met het besef dat je lichaam hard achteruit gaat.

Geloof me: het voelt machteloos om de aftakeling van je moeder mee te maken.

Al helemaal omdat ik mijn vader op jonge leeftijd al verloren ben aan die andere grote k-ziekte. Maar in tegenstelling tot kanker is parkinson een ongeneeslijke en progressieve ziekte, dus mijn moeder wordt nooit meer beter. Maar met genoeg onderzoeksgelden kan er beter begrip van de ziekte gekweekt worden, zodat we mijn moeder zo goed mogelijk kunnen helpen.

Zodat ook zij nog een toekomst heeft. ❤️‍🩹

Dus ren ik op 13 april 2025 bij de IJsselloop in Deventer niet alleen voor mijn lieve moedertje, maar voor alle toekomstige slachtoffers van deze akelige ziekte. Steun je me bij deze missie? Duizendmaal dank! 🙏