7 januari 2024 is mijn vader overleden aan Parkinson. Een jaar geleden al, wat gaat dat snel.

Bij mijn vader begon het verhaal ongeveer 5 jaar geleden. In die tijd hebben we veel doctoren gezien, ziekenhuizen bezocht en operaties gehad. Het was niet alleen een strijd tegen Parkinson maar ook tegen de weinig kennis van deze ziekte. Waar in het begin van zijn ziekte de focus vooral lag op zijn fysieke klachten haalde de mentale klachten hem steeds meer in. Zo liepen we altijd achter de feiten aan.

Omdat de ziekte vooralsnog niet te genezen is en je altijd achter de feiten aan loopt, heb ik nooit het gevoel gehad dat we een kans hadden. Wat de ene dag nog lukte, koste mijn vader de volgende dag ongelofelijk veel moeite. Elke dag zagen we het ongeloof en verdriet in zijn ogen dat die weer minder kon dan de dag ervoor.

Parkinson is de snelst groeiende hersenziekte ter wereld. 1 op de 22 mensen in Nederland krijgt tijdens hun leven Parkinson en het aantal mensen met Parkinson zal de komende 10 jaar explosief toenemen. Hoewel de ziekte voornamelijk bekend staat als ouderdomsziekte komt Parkinson ook steeds vaker bij voor bij jonge mensen.

Het gevoel van onmacht heb ik nog steeds niet los kunnen laten en ik wil zoveel mogelijk mensen in de toekomst wel de kans bieden om tegen deze ziekte te vechten. Daarom wil ik me nu inzetten om ervoor te zorgen dat er zoveel mogelijk onderzoek gedaan kan worden. 

Op 19 april ga ik de Amstel Gold Race fietsen om zoveel mogelijk geld in te zamelen. Vroeger keken we samen 3 weken lang alle etappes van de Tour de France. De Tour de France zal niet gaan lukken maar de Amstel Gold Race is een mooie vervanger. Dat dit dan ook nog in zijn geliefde Limburg is maakt het voor mij extra speciaal.

Samen kunnen we het verschil maken door bij te dragen aan onderzoek en ondersteuning voor mensen met Parkinson. Help je mij mee?

Jullie steun, in welke vorm dan ook, wordt enorm gewaardeerd.